Kwijtscheldingsbeleid

Een saneringsakkoord is een overeenkomst tussen schuldenaar en schuldeisers waarbij (een deel van) de schuld wordt kwijtgescholden in ruil voor gedeeltelijke betaling. Ondernemers kunnen via de Belastingdienst in aanmerking komen voor kwijtschelding van belastingschulden via het kwijtscheldingsbeleid.

De Belastingdienst hanteert voor kwijtschelding de volgende voorwaarden:

• het aangeboden bedrag moet substantieel zijn;
• de fiscus ontvangt minimaal het dubbele percentage van wat concurrente schuldeisers krijgen;
• de onderneming moet na sanering levensvatbaar zijn;
• alle schuldeisers moeten akkoord zijn, met uitzondering van zogeheten dwangcrediteuren;
• het aanbod aan de fiscus moet minimaal gelijk zijn aan de verwachte opbrengst bij beslag en executie;
• de ondernemer is te goeder trouw.

Verruiming begrip “dwangcrediteur”

Voorheen kon een schuldeiser alleen als dwangcrediteur worden aangemerkt als deze daadwerkelijk een saneringsvoorstel had ontvangen én deze expliciet had geweigerd. Per 1 juli 2025 is dit vereiste versoepeld. Een handelscrediteur kan voortaan ook als dwangcrediteur worden beschouwd zonder formele weigering, mits de ondernemer aannemelijk maakt dat:

• de crediteur niet bereid zou zijn geweest mee te werken aan het saneringsvoorstel; en
• de onderneming afhankelijk is van deze crediteur voor haar voortbestaan.

Voor ondernemers ontstaat er zo meer ruimte om tot een saneringsakkoord te komen. Voor de Belastingdienst betekent dit dat zij een meer inhoudelijke en contextuele afweging dient te doen.

Flexibiliteit in betalingstermijn

Tot voor kort moest het saneringsbedrag binnen 12 maanden worden voldaan. Alleen in uitzonderlijke situaties kon hiervan worden afgeweken. Vanaf 1 juli 2025 mag de betalingstermijn ook langer dan 12 maanden zijn, mits:

• aantoonbaar is dat betaling binnen 12 maanden niet haalbaar is; en
• de nakoming van het saneringsakkoord voldoende is gewaarborgd.

Er geldt geen vaste maximumtermijn, maar hoe langer de looptijd, hoe zwaarder de eisen aan onderbouwing en waarborgen.

Conclusie

De wijzigingen per 1 juli 2025 leiden ertoe dat een ruimere toepassing wordt gehanteerd van het dwangcrediteurenbegrip en de vaste betalingstermijn van 12 maanden wordt losgelaten. Hoewel dit meer flexibiliteit biedt, gelden er ook hogere eisen aan de motivering en documentatie van het saneringsvoorstel en -akkoord.

Contact

Heeft u een vraag over dit onderwerp? Neem contact op met een van onze specialisten.